Z dziejów Parafii p.w. Świętej Trójcy

Do roku 1509 nie ma żadnych śladów jakiejkolwiek organizacji życia religijnego na terenie dzisiejszego Boguszowa. Założyciele tego miasta- imigranci saksońscy – przybyli do niego bowiem bez żadnych duchowych opiekunów (księży) i początkowo nie tworzyli żadnej zorganizowanej jednostki kościelnej. Na nabożeństwa udawali się do pobliskiego Wałbrzycha i Kamiennej Góry. Duchowny z Wałbrzycha przyjeżdżał tylko, aby udzielać Sakramentu Chrztu Św. i Małżeństwa. Jednak z czasem trudności w dojazdach kapłana do Boguszowa osłabiły katolicką gorliwość osiedleńców, co było powodem szybkiego przyjęcia luteranizmu, które w roku 1524 nakazał swoim ówczesnym poddanym w Gottesbergu Krzysztof I Hochberg. Dlatego też prawdopodobnie ok. roku 1535 wybudowano pierwszą kaplicę ewangelicką z nieprzetworzonego lub z odpadowego drewna (tego samego, którego używano do wykładania ścian w sztolniach). Wyposażono ją również w potrzebne sprzęty, a początkowo o sprawowanie liturgii troszczyli się pastorowie z Adelsbach (obecnie Struga), do czasu, aż miasto w roku 1572 otrzymało od miasta Legnicy, w osobie ordynowanego 11 października tegoż roku nowego pastora Adolfa Franke. Po pożarach, które w latach 1554, 1633 i 1645 spustoszyły miejscowość, zamarło też życie religijne protestantów (odnowa nastąpiła w czasach reformacji). Po wojnie trzydziestoletniej, specjalna komisja powstała w celu redukcji kościołów protestanckich, dokonała również rewindykacji na rzecz katolików w ówczesnej Bożej Górze. Miało to miejsce 26.03.1654 roku – dotychczasowy protestancki dom modlitwy został oddany katolikom w Friedens niedaleko Świdnicy, a w 1709 przyłączony do Landeshut (obecnie Kamienna Góra). Protestanci nie kryli swego rozgoryczenia, co było przyczyną tajnych nabożeństw i kazań oraz publicznych obelg wobec katolickiego proboszcza. Na skutek licznych skarg duchownych katolickich interweniował sam hrabia Hochberg, ograniczając prawa protestantów.

Rysunek 1. Plan rozbudowy Królewskiego Górniczego miasta Boża Góra. Prawdopodobnie jest to przełom wieków XVII i XVIII. Wskazuje na to opis w Objaśnieniu obok. 1. Miejski Kościół Parafialny, 2. Plebania Kościoła Parafialnego, 3. Ratusz, 4. Dom Modlitwy, 5. Mieszkanie Kaznodziei, 6. Duża gospoda – Hotel Pod „Czarnym Orłem” 7. Hotel Pod „Czarną Różą” (Centrum Kultury), 8. Ul.Kamieniogórska, 9. Ul.Nizinna (Strona Dolna) Ul.Buczka, 10.Ul.Górna Ul.Nowotki, 11.Ul.Browarna, 12. Ul. M.Fornalskiej, 13.Rynek Garncarzy Ul.Rynek Przyjęto takie datowanie, gdyż Kościół Katolicki i Ratusz w tych miejscach wybudowano po pożarach w mieście 1722 i 1724. Na miejscu murowanego kościoła stał wcześniej drewniany, a na miejscu Ratusza była gorzelnia i piekarnia. Patrząc natomiast na herb na środku ryciny należało by datować jeszcze wcześniej, gdyż w roku 1650 znana była już pieczęć sądowa (trójpolowa) z trzema wzgórzami, szachownicą i liściem. Herb widoczny tych parametrów nie przedstawia. Nie jest to również herb górniczy, gdyż ten wyglądał inaczej (trzy wzgórza na nich dłoń z dwoma palcami jak do przysięgi i górnicze emblematy – żelazko i młotek)

W roku 1723 na miejscu drewnianego kościółka katolicy wznieśli świątynię murowaną w stylu barokowym, konsekrowaną na uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Od 04.03.1742 roku w szybko wzniesionej świątyni ponownie odbywały się nabożeństwa. Obszar parafii obejmował miasto Gottesberg z Borstadt Rohlau, Fellhammer (Kużnice Świdnickie), Alt und Neu Läßig (Stary i Nowy Lasek), Neu Dohendorf, Rothenbach (Gorce). W okresie wojny siedmioletniej kościół katolicki popadł w ruinę, zamieniany na magazyn kolejno wojsk pruskich i austriackich. Stracił również wszelkie dochody wskutek ograniczonego kontaktu z parafianami oraz nałożonych w 1758 roku kontrybucji. Pruskie rozporządzenia skutecznie utrudniały życie kolejnym proboszczom w parafii Boża Góra, wynikiem czego było włączenie jej do parafii Friedland (obecnie Mieroszów), gdzie pozostała do roku 1845. W roku 1820 pastorem tej parafii został George Stubenrauch (29lat) ur. 15 lutego 1791 roku w Frauenwald, który odbył studia na Uniwersytecie w Lipsku (do 1815). Był nauczycielem przy Instytucie Wychowania w Dittmannsdorf (obecnie Dziećmorowice) koło Wałbrzycha. W 1821 roku ordynowanym rektorem parafii Gottesberg został Gottfried Bemer – w latach 1813-18 kończył Uniwersytet Wrocławski. Kościół katolicki w Gottesbergu i Liebersdorf (obecnie Lubomin) był wykorzystywany nadal przy pogrzebach ewangelików i corocznie do nabożeństw z Komunią. Od 1847 roku w parafii Gottesberg pracował kantor Röhler, w roku 1913 został nim Joseph Schöneich, a w 1932 Rudolf Langer oraz organista Labude i Wilhelm Bartsch. Około roku 1865 nastąpiło ponowne usamodzielnienie parafii w Bożej Górze, a w roku 1890 przydzielono wikarego. W wyniku ogólnej biedy wśród parafian, ale też i zaniedbania samych duchownych w roku 1817 w kościele zawaliło się sklepienie. Prace remontowe rozpoczęły się latem 1823 roku. Po przebudowie kościół został na nowo konsekrowany 12.12.1893 roku i dotrwał do czasów obecnych. W latach od lipca 1962 roku do września 1963 roku przeprowadzono remont instalacji elektrycznej i wykonano nową polichromię wnętrza zaprojektowaną przez artystę plastyka Stanisława Jakubczyka z Krakowa. Nową polichromię poświęcił 07.09.1963 roku ks. abp Bolesław Kominek. W roku 1965 dokonano renowacji ołtarza głównego i ołtarzy bocznych, a w 1967 z dobrowolnych składek parafian do ołtarzy bocznych ufundowano dwie figury: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Najświętszej z tzw. białego cementu (wewnątrz żelazne zbrojenia) wykonane przez Jadwigę Horodyskę, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 1972 parafia otrzymała dokumenty od władz wojewódzkich, przyznające jej na własność kościół parafialny i filialny, plebanię, cmentarz oraz działki przy plebani. Dwa lata później, we wrześniu 1974 roku dokonano remontu prezbiterium oraz organów. W latach od lipca 1984 do listopada tegoż roku firma budowlano – remontowa ze Złotoryi pod kierunkiem Jana Zagały wykonała remont zewnętrznej elewacji kościoła, którą poświęcił 26 listopada tegoż roku ks. bp Tadeusz Rybak. Malowanie wnętrza kościoła oraz odnowienie złoceń w ołtarzach i organach wykonywano od 13.10.1986 do 16.01.1987r. Od roku 1996 trwał remont kapitalny kościoła – wymieniono pokrycie dachu i obu wież, usunięto uszkodzenia stropu i ścian, osuszono mury oraz odnowiono elewację zewnętrzną i polichromię wnętrza. Dnia 07.01.1999 roku miało miejsce komisyjne otwarcie tulei, zawierających dokumentację z czasów budowy świątyni (XVIII-XIXw.), wydobytych z wieży kościoła. Po dokonaniu dokumentacji fotograficznej, 15 maja tego samego roku dokumenty wróciły do kuli. W maju roku 1999 podczas Misji Świętych dokonano poświęcenia kapliczki i figury MB Fatimskiej. Dzięki temu wydarzeniu w każdą ostatnią sobotę miesiąca odprawiana jest msza i procesja ulicami miasta z figurą MB Fatimskiej. Dnia 04.12.1999 r. ks. Inf. Władysław Bochnak dokonał poświęcenia figury św. Barbary. Znajduje się ona w kaplicy w formie kopalnianego chodnika, którą z inicjatywy obecnego proboszcza ks. kan. Andrzeja Bajaka wznieśli górnicy. Całość poświęcili pamięci górników byłej kopalni Barytu oraz Wałbrzyskich Kopalń Węgla Kamiennego.

W opracowaniu:
-droga krzyżowa G.T.,
– posadzenie Dębu Papieskiego,
– przebudowa schodów do kościoła i placu kościelnego,
– postawienie Krzyża Misyjnego,
– remont kaplicy cmentarnej i drogi dojazdowej,
-ostatni remont organów